32. Η Ίαση του Παραλυτικού, τοιχογραφία, 1272-1288, Άγιος Δημήτριος, Μυστράς.

Μια καινούργια πολιτεία, όπως ο Μυστράς, δεν θα μπορούσε να αναπτύξει δική της καλλιτεχνική παράδοση. Η εξάρτησή του από την Κωνσταντινούπολη, αλλά και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που δείχνουν οι ίδιοι οι αυτοκράτορες γι’ αυτόν δημιουργούν τις προϋποθέσεις, ώστε να μεταλαμπαδευτεί η τέχνη της Κωνσταντινούπολης στην πρωτεύουσα του δεσποτάτου.

33. Άγγελος, τοιχογραφία (λεπτομ.), 1312/3-1322, νοτιοδυτικό παρεκκλήσι, Οδηγήτρια.

Στη ζωγραφική των ναών του Μυστρά αντιπροσωπεύονται όλα τα ρεύματα της υστεροβυζαντινής τέχνης από τα πιο συντηρητικά έως τα πιο προοδευτικά, της παλαιολόγειας, λεγόμενης, «Αναγέννησης». Το συντηρητικό ρεύμα που χαρακτηρίζει τις πρώτες τοιχογραφίες του μητροπολιτικού ναού του Αγίου Δημητρίου, ακολουθεί μια πιο προοδευτική τάση στις παραστάσεις της Οδηγήτριας και στις λίγο μεταγενέστερες της Περιβλέπτου και της Αγίας Σοφίας. Σε ανάλογα πλαίσια κινείται και η ζωγραφική στους υπόλοιπους ναούς του Μυστρά, στους Αγίους Θεοδώρους, στην Αγία Σοφία, στον Αη-Γιαννάκη, στην Ευαγγελίστρια, στον Άγιο Χριστόφορο και στην Παντάνασσα.

Πολύ καλή γνώση της βυζαντινής ζωγραφικής παράδοσης δείχνουν και οι επιβιώσεις της αρχαίας τέχνης, που εντοπίζονται στην εικονογραφία του Μυστρά, όπως οι γυμνές μορφές, ο απακανθιζόμενος νέος, οι μάσκες κ.ά.

34. Ο Μυστικός Δείπνος, τοιχογραφία, β΄ μισό 14ου αι., Περίβλεπτος, Μυστράς.

31. Ο Ένθρονος Χριστός, τοιχογραφία, β΄ μισό 14ου αι., νοτιοανατολικό παρεκκλήσι, Αγία Σοφία.