Τα ευρήματα των τελευταίων δεκαετιών έχουν δείξει ότι η εξέλιξη της μυκηναϊκής Τίρυνθας μετά την καταστροφή των ανακτόρων το 12ο αιώνα π.Χ. διέφερε ριζικά από την μοίρα των άλλων μυκηναϊκών κέντρων, καθώς η Τίρυνθα ήκμασε αντί να υποκύψει στην ύφεση. Οι πλέον δυνατές εκφάνσεις αυτής της εξαιρετικής δυναμικής στην οικιστική εξέλιξη της Τίρυνθας εντοπίζονται -εκτός από το χώρο του ανακτορικού συγκρότηματος στην Άνω Ακρόπολη- με μοναδική ευκρίνεια στο βόρειο τμήμα του οικισμού της Κάτω Πόλης.

Η ανασκαφή στο βορειοδυτικό τμήμα της Κάτω Πόλης στοχεύει κυρίως στην καλύτερη κατανόηση της εξαιρετικής χωροταξικής και οικιστικής δυναμικής που αναπτύσσεται κατά το 12o αιώνα π.Χ. μέσω της αποκάλυψης και καταγραφής των οικιστικών καταλοίπων στο χώρο. Τα λείψανα αυτά ουσιαστικά αποτελούν ένα αρχείο για την ανάλυση της πολιτιστικής και κοινωνικής ιστορίας αυτής της χρονικής περιόδου, κατά την οποία η ιστορία της μυκηναϊκής κοινότητας της Τίρυνθας πήρε τόσο διαφορετική τροπή από όλα τα άλλα μυκηναϊκά κέντρα.

Οι έρευνες επιβεβαίωσαν την αρχική υπόθεση για την ύπαρξη πυκνής κατοίκησης, με αλλεπάλληλες αρχιτεκτονικές φάσεις της ΥΕΙΙΙΓ περιόδου στο ΒΑ τμήμα της Κάτω Πόλης. Οι οικίες που έχουν προσανατολισμό ΝΔ-ΒΑ και ΒΔ-ΝΑ διατάσσονται γύρω από αυλές, ενώ μαρτυρείται μία τουλάχιστον καταστροφή αυτών από πυρκαγιά. Η χρήση του χώρου ήταν ιδιαίτερα εντατική και κατά την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου όπως αποδεικνύουν τα πλούσια κινητά ευρήματα και η ύπαρξη τάφων εντός ενός ταφικού περιβόλου.

Χρηματοδότης: Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών - Πανεπιστήμιο Χαϊδελβέργης