Το Μουσείο μας τιμά και θυμάται τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, αλλά και την ανέλπιστη πολιτισμική ανατροφοδότηση της Ελλάδας που ακολούθησε.
Το αφιέρωμα ξεκινά με μια σειρά τεσσάρων ομιλιών που εντάσσεται στις εκδηλώσεις της δεύτερης χρονιάς του τριετούς (2021-2023) κύκλου δράσεων του Μουσείου «Μουσικές Ταυτότητες» που για το 2022 έχει τίτλο «Μουσική και προσφυγική ταυτότητα».
Πρώτη ομιλία του Θοδωρή Κοντάρα με τίτλο «Τραγούδησε, καρδούλα μου, ως τραγουδούσες πρώτα…». Η μουσική παράδοση των προσφύγων από την Ερυθραία της Ιωνίας.
«Η μουσική είναι ένα από τα σπουδαιότερα στοιχεία πολιτισμού που διέσωσαν οι πρόσφυγες Μικρασιάτες με τον ερχομό τους στην Ελλάδα... Η μικρασιατική Ερυθραία και γενικά η Ιωνία υπήρξε σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών. Έτσι, η ερυθραιώτικη μουσική συνδυάζει στοιχεία ελληνικά και ξένα, τα οποία αναμείχτηκαν, δουλεύτηκαν κι αφομοιώθηκαν στο πέρασμα των αιώνων, με αποτέλεσμα ένα ιδιαίτερο μουσικό είδος τοπικού χαρακτήρα που συνταιριάζει με τα αντίστοιχα είδη της Χίου και της Σμύρνης. Και στην προσφυγιά επέζησε το τραγούδι της Ερυθραίας. Οι παράγκες και τα φτωχόσπιτα των συνοικισμών πλημμύριζαν από τραγούδια, με τα οποία οι Ερυθραιώτες έσβηναν τον καημό τους κι απάλυναν τον πόνο τους για τη χαμένη Πατρίδα. Αυτά ήταν ο ομφάλιος λώρος που τους συνέδεε με την πατρογονική γη…»
Ο Θοδωρής Κοντάρας γεννήθηκε στη Νέα Ερυθραία από οικογένεια που κατάγεται από το Σιβρισάρι της Ερυθραίας Μ. Ασίας. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1983 διδάσκει ως καθηγητής στη μέση εκπαίδευση. Σε όλον τον προσφυγικό κόσμο, είναι γνωστός για την επισταμένη του ασχολία με τη λαογραφία και την ιστορία του Ελληνισμού της Μικρασίας, κυρίως των περιοχών Ιωνίας, Αιολίδας και Προποντίδας.
