​

Το δίδυμο οθωμανικό λουτρό Τρικάλων συναντά κανείς ερχόμενος από Καρδίτσα και Αθήνα στη νότια είσοδο της πόλης, κοντά στις όχθες του Ληθαίου ποταμού. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται το οθωμανικό τέμενος του Osmân Şȃh (16^ος αι.) και πλάι του είναι ο ναός του Αγ. Κωνσταντίνου (19^ος αι.).

Αν και η θέση του λουτρού αποτυπώνεται σε παλαιό τοπογραφικό διάγραμμα της πόλης, ο βαθμός διατήρησής του και η μορφή του δεν ήταν γνωστές, καθώς από τη δεκαετία του 1890 και μετά το κτίριο υπέστη πολλές επεμβάσεις, προκειμένου να στεγάσει το κεντρικό κτίριο των Φυλακών Τρικάλων. Ωστόσο, σε διερευνητικές εργασίες της τότε 19^ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (νυν Εφορεία Αρχαιοτήτων Τρικάλων) διαπιστώθηκε ότι το ισόγειο τμήμα των φυλακών, που λειτούργησαν εκεί ως το 2006, ταυτίζεται με το σωζόμενο δίδυμο οθωμανικό λουτρό.

Ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο το λουτρό δεν είναι σήμερα εύκολα αναγνωρίσιμο, είναι η  καταστροφή της χαρακτηριστικής θολωτής του στέγασης, προκειμένου να εξοικονομηθεί χώρος για τη δημιουργία κελλιών. Ο όροφος, όπως είναι σήμερα, αποτελεί  ανακατασκευή της δεκαετίας του 1950.

Οι εργασίες αποκατάστασης από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Τρικάλων είχαν ως στόχο να καταστεί το μνημείο αναγνώσιμο με:

• την αντιστροφή ορισμένων παρεμβάσεων, όπως το άνοιγμα φραγμένων ανοιγμάτων και το κλείσιμο άλλων, μεταγενέστερων
• τη συντήρηση στοιχείων του λουτρού που διασώθηκαν, όπως οι διακοσμητικές κόγχες και οι στενές θύρες επικοινωνίας
• την αποκάλυψη και ανάδειξη καταλοίπων που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια των εργασιών, όπως οι χώροι της εστίας και της υγιεινής εξωτερικά και οι βάσεις των συντριβανιών και τα υπόκαυστα εσωτερικά.

Τέλος, διατηρήθηκαν στοιχεία που χαρακτήριζαν τη λειτουργία του κτιρίου ως χώρου φυλακής, όπως τα μηχανήματα του ξυλουργείου, έγγραφα και αντικείμενα που αφορούν στην νεώτερη ιστορία του.