Τα κτήρια του συγκροτήματος σε κακή έως ερειπιώδη κατάσταση διατήρησης από τις αρχές του 20ου αιώνα, είναι διατεταγμένα περιμετρικά και σε επαφή με τον ακανόνιστο, πεντάπλευρου σχήματος εξωτερικό περίβολο. Ο τελευταίος, αρχικού ύψους περίπου 10 μέτρων, υποστηρίζεται από 2 αμυντικούς πύργους, έναν νοτιανατολικά και έναν δεύτερο νοτιοδυτικά. Η κεντρική είσοδος βρίσκεται στα βόρεια του περιβόλου, ενώ στο ΒΑ άκρο του συγκροτήματος υπήρχε το εκκλησάκι του μετοχιού. Σε επαφή με τον περίβολο, όπως ήδη προαναφέρθηκε, αναπτύσσονται και όλα τα υπόλοιπα βοηθητικά κτήρια που περιλαμβάνουν κατοικίες εργατών, στάβλο, αχυρώνα, φούρνο και μαγειρείο.
Ακριβώς δυτικά της εισόδου και της εκκλησίας έχει κτιστεί – με χρονολογία ανέγερσης το 1530, σύμφωνα με κτητορική επιγραφή εντοιχισμένη στο τύμπανο του ανακουφιστικού τόξου πάνω από την κεντρική είσοδο – το «πυργόσπιτο», ένα αρχικά διώροφο κτήριο, προσανατολισμένο στον Νότο. Πρόκειται για κτήριο με ισόγειο και δύο ορόφους, διαστάσεων κάτοψης 9,00 Χ 9,30 μ. και ύψους 8,70 μ. περίπου, του οποίου σήμερα σώζονται οι τοιχοποιίες έως το ύψος του πρώτου ορόφου.
Το πυργόσπιτο βρισκόταν γενικά σε κακή κατάσταση διατήρησης. Από το κτήριο απουσίαζε πλήρως η στέγη, ο β' όροφος και όλα τα ενδιάμεσα δάπεδα (πλην του ισογείου).
Ιδιαίτερα φθαρμένα ήταν τα παλαιότερα τμήματα της λιθοδομής από τα οποία είχε αποπλυθεί το συνδετικό υλικό δομής τους (αργιλικό χώμα) με αποτέλεσμα την πρόσφατη κατάρρευση μεγάλου τμήματος της βόρειας τοιχοποιίας. Επίσης, από τις ίδιες αιτίες ή από ανθρώπινη ενέργεια, είχε καταρρεύσει ή καθαιρεθεί τμήμα της εσωτερικής πλευράς του νότιου τοίχου.
Λόγω της έκθεσης στους φθοροποιούς παράγοντες σε κακή κατάσταση διατήρησης βρίσκεται επίσης και το κεντρικό ξύλινο υποστύλωμα του ισογείου με το προσκεφάλι του, επί του οποίου εδράζεται η ενδιάμεση δοκός και έφερε το δάπεδο του α΄ ορόφου.
Η κεντρική ανακατασκευασμένη θύρα φαίνεται να είναι σε μέτρια έως καλή κατάσταση διατήρησης. Τέλος η έλλειψη της όποιας στεγανοποίησης της επίστεψης των τοίχων αλλά και η έλλειψη επιστέγασης του κτηρίου γενικότερα ενέτεινε τα προβλήματα φθοράς και επιδείνωσε την κατάσταση διατήρησης του κτίσματος.
Έγιναν οι παρακάτω επεμβάσεις σωστικού χαρακτήρα, με σκοπό την ανακοπή των φθορών, τη στερέωση του και τελικά τη στοιχειώδη μελλοντική εξασφάλισή του.
- Ανακατασκευή-αποκατάσταση των πεσμένων λιθοδομών ορόφου και ισογείου (πάχους ~1,20μ. και όγκου ~30μ3) με χρήση ασβεστοτσιμεντοκονιάματος και υφιστάμενου υλικού (λίθων), μετά από διαλογή.
- Αποκατάσταση υφιστάμενων λιθοδομών (αρμολογήματα όψεων, αποκατάσταση μικρορωγμών).
- Κατασκευή στέγης/στεγάστρου προστασίας του κτίσματος, το οποίο τοποθετήθηκε – χωνεύτηκε στο ύψος του πατώματος του β΄ ορόφου κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μη γίνεται ορατό στις όψεις του και
- Ανακατασκευή καρφωτής θυρίδας του ισογείου από ξυλεία καστανιάς και συντήρηση των ξύλινων δομικών στοιχείων.
