Το νεκροταφείο της Ελούντας (14ος-τέλος 13ου αι π.Χ.) σκάφθηκε από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και δημοσιεύθηκε στη σειρά "Etudes Cretoises".
H χρονολόγηση των τάφων από τον ανασκαφέα ήταν λανθασμένη. Το νεκροταφείο περιέχει τις πρωιμότερες οργανωμένες καύσεις της Κρήτης.
Τα αγγεία δεν καθαρίστηκαν ποτέ πλήρως και δεν δημοσιεύθηκαν ικανοποιητικά. Καλύπτονται από παχύτατο κόκκινο ίζημα το οποίο πρέπει να αφαιρεθεί για να φανεί η κόσμηση.
Το υλικό βρίσκονταν στην Αρχαιολογική Συλλογή Νεαπόλεως σπασμένο από την εποχή του πολέμου, σε κιβώτια.
Το υλικό μεταφέρεται τμηματικά στο Μουσείο Αγίου Νικολάου, συντηρείται και επιστρέφει στην Αρχαιολογική Συλλογή Νεαπόλεως.

Κατά το 2001 εντοπίσθηκε το υλικό στην Αρχαιολογική Συλλογή Νεαπόλεως και μεταφέρθηκε στο Μουσείο Αγίου Νικολάου.
Άρχισε ο καθαρισμός του ιζήματος, που καλύπτει την επιφάνεια των αγγείων, και η συμπλήρωση και συγκόλληση των αγγείων που είχαν σπάσει.
Η διακόσμηση πολλών αγγείων είναι πλέον ορατή και θα αποκατασταθεί στα σχέδια που θα γίνουν.
Η συντήρηση γίνεται στο εργαστήριο της ΚΔ' ΕΠΚΑ με συντηρητές ωρομίσθιους που προσλαμβάνονται από το Α.Ι.Κ.

Χρηματοδότης: Αρχαιολογιό Ινστιτούτο Κρήτης