Βιογραφικό Bernard Plossu
Γεννιέται το 1945 στο Νότιο Βιετνάμ.
1958: Επισκέπτεται τη Σαχάρα, συντροφιά με τον πατέρα του. Πρώτες φωτογραφίες με μια μηχανή Brownie Flash. Μύηση στην έρημο, στο ταξίδι.
1965-1966: Ζει και φωτογραφίζει στο Μεξικό. Από την παραμονή του εκεί θα γεννηθεί το Μεξικανικό Ταξίδι, που δημοσιεύεται δεκαπέντε χρόνια αργότερα.
1967-1977: Ζει στην Καλιφόρνια (ως μπήτνικ και χίππυ). Παραμονή επίσης στη Γαλλία και αρχή μιας επαγγελματικής πρακτικής ως προς τη φωτογραφία, την οποία απαρνείται αργότερα.
1975: Ταξίδια στην Αφρική: συνάντηση με τους νομάδες Πεούλ Μπορόρο στο Νίγηρα. Εφαρμόζει ένα λιτό φωτογραφικό ύφος, «χωρίς ύφος», με ένα φακό 50 χιλ. στερεωμένο σε μηχανή 35 χιλ.
1977-1985: Ζει στο Νέο Μεξικό, όπου γεννιέται ο γιος του Shane. Οριστική επιστροφή στη Γαλλία το 1985.
1987: Περιοδεύουσα έκθεση (έως το 1989) οργανωμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες από τον Tim Eaton, με τίτλο The African Desert. Παρουσιάζεται, μεταξύ άλλων, στο Museum of Contemporary Art του Σικάγο και στο National Museum of African Art, Smithsonian Institution, Ουάσινγκτον.
1988: Μεγάλο Κρατικό Βραβείο της Φωτογραφίας, Παρίσι.
1989-1992: Ζει στην Ανδαλουσία με τη νέα του σύζυγο, τη Francoise Nuñez, και τα παιδιά τους, Joaquim και Manuela.
1988: Αναδρομική έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού: Les Paysages Intermediaires (Τα Ενδιάμεσα Τοπία). Υποτροφία Villa Médicis Hors les Murs (Ινδία, Τουρκία, Μάλι).
1992: Εγκαθίσταται και ζει έκτοτε στην πόλη Σιοτά (κοντά στη Μασσαλία). Αναδρομική έκθεση, υπό την αιγίδα της AFAA και την επιμέλεια του Gilles Mora, η οποία περιοδεύει στην Ευρώπη (Σάλτζμπουργκ, Ίνσμπρουκ, Βαρκελώνη, Λισσαβώνα, Παρίσι).
1997: Αναδρομική έκθεση στο IVAM Instituto Valenciano de Arte Moderna της Βαλένθια (Ισπανία), υπό την επιμέλεια του Juan Manuel Bonet και του Josep Vicent Monzo.
1992-2005: Υλοποιεί φωτογραφικά πολυάριθμες ιδέες που αφορούν την Ευρώπη, τη Μεσόγειο και την περιοχή της Μασσαλίας.
Λίγα λόγια για την έκθεση από τον κ. Βαγγέλη Ιωακειμίδη και την κα. Δέσποινα Μουζάκη
Σε μία αναδρομική έκθεση ο θεατής μπορεί να ανακαλύψει το κέντρο βάρους του συνολικού έργου, όπως του χαρίζεται μέσα από τη πολυτέλεια του χρονικού ταξιδιού. Αυτό όμως που συμβαίνει εδώ, στις 150 φωτογραφίες της έκθεσης που παρουσιάζονται – εκ των οποίων πολλές είναι και ανέκδοτες – θα γινόταν ακόμη και αν η έκθεση περιελάμβανε ελάχιστα έργα.
Δεν υπάρχει κέντρο βάρους στο έργο του Πλοσσύ, γιατί ο Μπερνάρ Πλοσσύ είναι το έργο του: κάθε έργο αποτελεί απόφαση του χαρακτήρα του, όπως αυτός έχει σμιλευτεί και όπως βιώνει κάθε σκηνή που υπάρχει. Δεν υπάρχει ύφος γραφής το οποίο τελειοποιείται. Οι φωτογραφίες του είναι οι σημειώσεις της ζωής του. «Νιώθω ότι το μοναδικό πράγμα που βρίσκεται πιο κοντά στο είδος φωτογραφίας που εγώ κάνω είναι η γραφή. Κρατώ σημειώσεις για οτιδήποτε βλέπω: πρόκειται για καλό συμπλήρωμα της εικονοπλασίας. Κι αυτό εξάλλου είναι η φωτογραφία: σημειώσεις. Το χειρότερο πράγμα που μπορείς να πεις για μια φωτογραφία είναι ότι μοιάζει σαν ζωγραφιά.»
Η χρήση βέβαια της λέξης «σημείωση» είναι παραπλανητική. Εδώ δεν πρόκειται για σημειώσεις που περιμένουν να επεξεργαστούν. Ο Πλοσσύ έχοντας βρει τη δική του φωνή καταφέρνει οι σημειώσεις του να αποτελούν έργα τέχνης. Αναφέρεται σε σημειώσεις, γιατί δεν ακολουθεί μία θεματική. Ζει και βγάζει φωτογραφίες. Αυτό που εκτιμά κανείς είναι η ίδια σπάνια προσωπικότητά του, η οποία βλέπει έτσι τον κόσμο και έχει και το ταλέντο να τον συλλαμβάνει με μία κίνηση - φιλτράροντας και δημιουργώντας ταυτόχρονα.
Σύμμαχος του σε αυτό το παιχνίδι, στο οποίο ίσως μόνο ένας καλός ποιητής να μπορούσε να παίξει, είναι ο χρόνος. Αντί να αντιστέκεται και να τον φορμάρει, κυλάει πάνω του. Και το κάνει με την αποφασιστικότητα και την πίστη που λειτουργεί κανείς όταν δεν προσπαθεί να αποδείξει κάτι. «Σημειώσεις» του λοιπόν από τα ταξίδια του στο Μεξικό, στην Αφρική, στην Ινδία, στην Καλιφόρνια, στο Νέο Μεξικό, στην Ευρώπη, στη Ν.Αμερική και στην Ελλάδα. Σημειώσεις μιας ζωής ενός δημιουργού που μέσα στο βλέμμα του βρίσκεται ενσωματωμένη η σύνθεση, ο ρυθμός, η ανάγκη του να σκέφτεται, να αισθάνεται τον παλμό κάθε χορδής και να κατανοεί.
Βαγγέλης Ιωακειμίδης
Διευθυντής Μ.Φ.Θ.
Αποτελεί εξαιρετική συγκυρία η πρώτη αναδρομική έκθεση του Bernard Plossu στην Ελλάδα να πραγματοποιείται στο πλαίσιο του 48ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης παγιώνοντας τη συνεργασία που με τόση επιτυχία έχουμε συνάψει την τελευταία τριετία με το Μουσείο Φωτογραφίας.
Ο Bernard Plossu είναι ένας δημιουργός με γραφή και φωνή αποκλειστικά δική του, όπως συγκροτήθηκε μέσα από τα χιλιόμετρα που διένυσε στα ατέλειωτα ταξίδια του. Το έργο του περιέχει στοιχεία αναμφισβήτητα κινηματογραφικά: το ταξίδι, τη συνεχή κίνηση, που αποτυπώνεται και με τις φλου εικόνες, και βέβαια τους χαρακτήρες. Κατά αυτή την έννοια, των μορφικών στοιχείων, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και κινηματογραφικός. Αυτή είναι όμως απλώς η επιφάνεια. Το σημείο που τον δένει με το σινεμά είναι ότι μπορεί να υπαινίσσεται την απουσία, να δίνει ρυθμό στην αφήγηση – ακόμη και εάν αυτή διαρκεί ένα καρέ - , να φτιάχνει ιστορίες που αναζητούν τη συμμετοχή του θεατή. Να μας δίνει ζωντανές εικόνες. Και αυτό δεν είναι μόνο ένα από τα κριτήρια που καθιστά τη φωτογραφία εξαιρετική, αλλά και τον κινηματογράφο. Η πνοή μέσα στα κάδρα.
Δέσποινα Μουζάκη
Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. και Διευθύντρια του Φ.Κ.Θ.
