Το 1969 πραγματοποιήθηκε για σωστικούς λόγους -είχε προηγηθεί λαθρανασκαφή- η πρώτη ανασκαφική τομή στη θέση Μπελοβίνα Κοπανού (Αγρός Δημητρίου), σε μία περιοχή, όπου μέχρι τότε δεν ήταν γνωστά αρχαία κατάλοιπα. Η έρευνα των επόμενων ανασκαφικών περιόδων(1969-74) αποκάλυψε ένα χώρο πλάτους 7 μ., που ορίζεται από δύο τοίχους με αρκετό ύψος και με κατεύθυνση Α-Δ.
Ο νότιος τοίχος έφερε κατά διαστήματα συμφυείς δωρικούς ημικίονες, που δημιουργούν στο εσωτερικό του χώρου εικόνα ψευδοπρόσοψης, με διαμόρφωση δωρικών ημικιόνων.
Παρά την προφανή σημασία του κτιρίου αυτού, η έρευνα στη θέση ξανάρχισε το 1992 και έκτοτε πραγματοποιούνται περιορισμένης κλίμακας σωστική ανασκαφή, με καταβολή αποζημίωσης σε ιδιοκτήτες των αγρών για στέρηση χρήσης.
Έτσι έρχονται σταδιακά στο φως κατάλοιπα στωϊκών και άλλων κτιρίων από το δημόσιο κέντρο της αρχαίας Μίεζας, που όπως αποδεικνύεται από την έρευνα, γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη μέσα στον 4ο αι. π.Χ. Συγκεκριμένα από το χώρο των ημικιόνων ξεκινάει προς τα δυτικά ένα κεκλιμένο επίπεδο, που οδηγεί σε μία στοά με δωρική κιονοστοιχία και τετράγωνα δωμάτια, δύο από τα οποία ήταν στρωμένα με βοτσαλωτά δάπεδα. Βόρεια του στεγασμένου χώρου των ημικιόνων ανασκάφηκε μικρό ναόσχημο οικοδόμημα (στενός πρόδομος, κυρίως χώρος και είσοδος στα ανατολικά).
Ο δυτικός τομέας της ανασκαφής οριοθετείται στη δυτική και βόρεια πλευρά του από ένα μεγάλο κτίριο σε σχήμα Γ, το οποίο σε ένα τουλάχιστον τμήμα της πρόσοψης του έφερε κιονοστοιχία.Ιδιαίτερη σημαντική υπήρξε η ανακάλυψη το 1992 του θεάτρου της αρχαίας πόλης, στα ΝΔ του υπόλοιπου ανασκαπτόμενου χώρου, που ανοίγεται σε μία φυσική πλαγιά, με πανοραμική θέα προς την πεδιάδα.
Η χωρητικότητα του έφθανε περίπου τους 1500 θεατές και χρονολογείται στους πρώϊμους ρωμαϊκούς χρόνους.
Η διατήρηση των περισσοτέρων αρχιτεκτονικών λειψάνων στο ύψος της θεμελίωσης και η έλλειψη χαρακτηριστικής κεραμικής και ευρημάτων δυσχεραίνουν την ασφαλή ταύτιση και ερμηνεία των χώρων.
Προς το παρόν πάντως δεν μπορεί ν' αποκλειστεί η πιθανότητα κάποια κτίρια να έχουν ένα θρησκευτικό χαρακτήρα (χώρος ιερού ?) και κάποια άλλα, κυρίως στον ανατολικό τομέα της ανασκαφής, να σχετίζονται με εμπορικές ή πολιτικές δραστηριότητες της πόλης.
Η συνέχιση της έρευνας θα δώσει οπωσδήποτε απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα και θα συμπληρώσει την αποσπασματική σήμερα εικόνα ενός σημαντικού αρχαιολογικού χώρου.

Το 1991 συνεχίστηκε η ανασκαφή στη θέση Μπελοβίνα Κοπανού (αγρός Κοσμίδη) όπου είχαν αποκαλυφθεί το 1997 αρχιτεκτονικά κατάλοιπα και στρώματα καταστροφής από κεραμίδες οροφής. Αποσπασματική παραμένει η εικόνα της κάτοψης ενός μεγάλου οικοδομήματος σε σχήμα Γ, η ανασκαφή του οποίου βρίσκεται σε εξέλιξη. Στο βόρειο σκέλος του κτιρίου αυτού αναπτύσσεται μία διπλή σειρά δωματίων, ενώ στο ανατολικό τμήμα αποκαλύφθηκε στυλοβάτης, που δηλώνει την ύπαρξη στοάς, τουλάχιστον μπροστά από αυτό το χώρο. Στο δυτικό σκέλος του κτιρίου, η κάτοψη των χώρων παραμένει προς το παρόν αδιευκρίνιστη.

Η έρευνα προχώρησε στο βορειοδυτικό όριο της στοάς, με σκοπό να διαπιστωθεί, εάν αυτή συνδέεται με το μεγάλο στωϊκό κτίριο του αγρού Καβαλλάρη. Παρότι κάτι τέτοιο δεν βεβαιώθηκε ακόμη (η ανασκαφή λόγω χρόνου δεν προχώρησε σε βάθος) η έρευνα έφερε στο φως τμήμα μεγάλου πήλινου αγωγού υδροδότησης, μέσα σε λαξευμένο στο βράχο αυλάκι, ο οποίος περνούσε κάτω από το κτίριο και κατευθυνόταν προς τα ΝΑ.
Το συμπέρασμα της έρευνας του 2001 στους αγρούς Κοσμίδη και Καβαλλάρη είναι ότι το οικοδομικά λείψανα που αποκαλύπτονται ανήκουν σ' ένα μεγάλο κτίριο με δημόσιο πιθανότατα χαρακτήρα. Η ερμηνεία των χώρων του δεν είναι ακόμη δυνατή. Εντάσσεται όμως, όπως δείχνουν τα ανασκαφικά δεδομένα, σ' ένα μεγάλο και ενιαίο ως προς τη σύλληψη οικοδομικό συγκρότημα του δημόσιου πυρήνα της αρχαίας πόλης (τέλη 4ου - αρχές 3ου αι. π.Χ)