Η Ελλάδα είναι ο γενέθλιος τόπος των Γλυπτών του Παρθενώνα, η Αθήνα είναι η πόλη τους, η Ακρόπολη και το Μουσείο της είναι ο φυσικός τους χώρος. Το μοναδικό μέρος στη γη, όπου μπορεί να έχει κάποιος την ανεπανάληπτη εξαίσια αισθητική εμπειρία του Παρθενώνα και των Γλυπτών του.
«Κανένα μέρος δεν φαίνεται να έχει περισσότερη ενέργεια και να είναι πιο ζωντανό από αυτό το πλάτωμα με τις αρχαίες, νεκρές πέτρες», για να θυμηθούμε τι σημειώνει στο ημερολόγιό της κατά την επίσκεψη στον Παρθενώνα το 1906 η Βιρτζίνια Γουλφ.
Έχουν παρέλθει 37 ολόκληρα χρόνια από την εποχή που η Μελίνα Μερκούρη έθεσε για πρώτη φορά στη Συνδιάσκεψη της Unesco του Μεξικού το αίτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα. Φέτος τιμήσαμε τη μνήμη της στα 25 χρόνια από το θάνατό της. Τον ερχόμενο Ιούνιο το Μουσείο της Ακρόπολης γιορτάζει τα 10 χρόνια λειτουργίας του.
«Δέκα χρόνια από την λειτουργία του Μουσείου της Ακρόπολης και η Μετόπη του Παρθενώνα παραμένει διαμελισμένη και ακρωτηριασμένη. Πρόκειται για το ανοιχτό τραύμα, που προκάλεσε ένας πολιτισμικός βανδαλισμός, εκτεθειμένο στα μάτια της ανθρωπότητας και των 12 έως σήμερα εκατομμυρίων επισκεπτών του μουσείου που έχουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν αυτό το τραύμα από κοντά, με κάθε λεπτομέρεια». Απόσπασμα από την ομιλία της υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, Μυρσίνης Ζορμπά, στη Διεθνή Ημερίδα για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, που πραγματοποιείται στο Μουσείο της Ακρόπολης, σήμερα 15 Απριλίου 2019.
Στις περίπου τέσσερις προηγούμενες δεκαετίες, υποστηρίξαμε ως χώρα και ως υπουργείο Πολιτισμού, με κάθε τρόπο και με κάθε επιχείρημα, ότι η επιστροφή των Γλυπτών και η επανένωσή τους, προκειμένου το μνημείο να αποκτήσει την ακεραιότητά του, αποτελεί πολιτισμικό μονόδρομο. Αποτελεί μια διαρκή εκκρεμότητα που έχουμε χρέος να επιλύσουμε με διάλογο. Μια εκκρεμότητα ιστορική, πολιτισμική, επιστημονική, αισθητική, πολιτική και ηθική.
Απέναντι σε αυτό το μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που επιβάλλει τον απόλυτο σεβασμό, κάθε διαχειριστική ιδέα, κάθε ιδιοτελής υπολογισμός, κάθε υποταγή σε λογικές αντιπαραθέσεων οποιουδήποτε επιπέδου, κάθε αναχρονιστική επίκληση μας βρίσκει ξένους. Το μνημείο αποτελεί ανεκτίμητη οικουμενική αξία. Παραμένει σταθερό σημείο αναφοράς της διεθνούς κοινότητας και του διεθνούς διαλόγου.
Καθετί θετικό ή αρνητικό το έχει ως μέτρο του. Κάθε νέα καταστροφή που συμβαίνει σε βάρος μνημείων της πολιτιστικής κληρονομιάς σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη και, αντίθετα, κάθε χειρονομία καλής θέλησης και επιστροφής πολιτιστικών αγαθών, κάθε νέα σύμβαση και διακήρυξη, κάθε έρευνα που μας φέρνει πιο κοντά στην ιστορική αλήθεια, εμπλουτίζει την επιχειρηματολογία της επανένωσής του.
Το μνημείο διεκδικεί την επανένωσή του και θα την κερδίσει γιατί η αναμέτρησή του με τον ιστορικό χρόνο το έβγαλε εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια σταθερό νικητή απέναντι στις μεγάλες αλλαγές των γεωλογικών, γεωγραφικών, πληθυσμιακών, πολιτειακών μεταβολών. Παρότι έργο ανθρώπων, επιβίωσε των έργων των ανθρώπων, διαχρονικό σύμβολο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας .
Η Πόλις, που το δημιούργησε κατά την εποχή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας είναι η πρωτεύουσα του νεότερου ελληνικού κράτους. Το μνημείο στην πληρότητά του μεταδίδει το ιστορικό νόημα της φιλοσοφικής πληρότητας που το γέννησε.
Χρέος μας παραμένει η νηφάλια, σταθερή, επίμονη διεκδίκηση με κάθε πρόσφορο τρόπο της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα και της επανένωσής τους στον γενέθλιο τόπο, με στόχο την ακεραιότητα του μνημείου.
Σε αυτή τη διαχρονική προσπάθεια θέλω να ευχαριστήσω όσους στηρίζουν, προωθούν και υπερασπίζονται τη διεκδίκηση, όλες τις εθνικές επιτροπές και καθένα και καθεμιά από σας που διατηρείτε ζωντανή την ιδέα, που προσφέρετε το νου και την καρδιά σας σ’ αυτή την υπόθεση, που δεν κουράζεστε να επιμένετε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους.
