O Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Αριστείδης Μπαλτάς εκφράζει τη θλίψη του για την αναπάντεχη απώλεια του επίτιμου διευθυντή αρχαιοτήτων Ευάγγελου Κακαβογιάννη. Ο θάνατός του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, την οποία υπηρέτησε με ζήλο και σεβασμό καθ' όλη τη διάρκεια της υπηρεσιακής του θητείας.
Υπήρξε εργάτης της επιστήμης, υπηρέτης του πνεύματος, υπόδειγμα ήθους, ένα φωτεινό παράδειγμα για τα στελέχη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και όλο τον ακαδημαϊκό κόσμο. Πολύτιμος συνεργάτης και υποστηρικτής του στάθηκε η σύζυγός του Όλγα Κακαβογιάννη, επίσης επίτιμη διευθύντρια αρχαιοτήτων στην οποία η πολιτική ηγεσία και όλο το προσωπικό του ΥΠΠΟΑ απευθύνουν τα θερμά συλλυπητήριά τους.
Ο Ευάγγελος Κακαβογιάννης γεννήθηκε το 1938 στο Λαύριο. Εργαζόταν και σπούδαζε παράλληλα, προσπαθώντας να ακολουθήσει το όνειρό του, που ήταν η αγάπη του για την αρχαιολογία. Αναδείχθηκε σε έναν διακεκριμένο αρχαιολόγο, ο οποίος εργάστηκε με σεβασμό και υπευθυνότητα σε ανασκαφές σε όλη σχεδόν την Ελλάδα: Αν. Μακεδονία, Κυκλάδες, Μεσσηνία, Δωδεκάνησα, Έδεσσα, Θεσσαλία, Αττική. Υπηρέτησε στη Ρόδο, στην Έδεσσα, στον Βόλο και στην Αττική. Από το 2000 και ως τη συνταξιοδότησή του διετέλεσε Διευθυντής Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Το έργο με το οποίο ταυτίστηκε ιδιαίτερα ήταν η μελέτη των αρχαίων μεταλλείων και μεταλλουργικών εγκαταστάσεων της Λαυρεωτικής. Συγκεκριμένα, μελέτησε τους τύπους των αρχαίων πλυντηρίων του μεταλλεύματος και γενικά την αρχαία μεταλλευτική και μεταλλουργική δραστηριότητα της περιοχής. Ενδεικτικό είναι το θέμα της διδακτορικής του διατριβής «Μέταλλα εργάσιμα και συγκεχωρημένα», που είναι αφιερωμένο στη λειτουργία και την κρατική οργάνωση των μεταλλείων του Λαυρίου κατά τους κλασικούς χρόνους. Επιπλέον, σε αυτόν οφείλεται η δημιουργία του Ορυκτολογικού Μουσείου του Λαυρίου το 1986, από την Εταιρεία Μελετών Λαυρεωτικής, της οποίας υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος. Ιδιαίτερη, τέλος, ήταν η συμβολή του στη μελέτη και ανάδειξη του Δήμου του Αρχαίου Μυρρινούντος, στη Μερέντα Μαρκοπούλου, όπου η αρχαιολογική σκαπάνη ξετύλιξε μια από τις πτυχές της διαχρονικής ζωής της αττικής αυτής γωνιάς.
Η επιστημονική του κατάρτιση δεν περιορίστηκε σε θέματα αρχαιολογικά. Ασχολήθηκε με θέματα που αφορούν στην ιστορία, τα νεώτερα μνημεία και τη φύση. Σημαντικές είναι η μελέτες του για τον Ρήγα Βελεστινλή, τις σχέσεις του Λαυρίου με τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον δημιουργό του νεώτερου Λαυρίου Ανδρέα Κορδέλλα.
